Wieś i osada letniskowa w dolinie Wetlinki, u podnóża góry Smerek (około 100 mieszkańców).
Wieś lokowano przed 1529 r. na prawie wołoskim w dobrach Kmitów. W 1614 r. miejscowy kniaź (sołtys) Petro zorganizował bandę złożoną z 96 tołhajów, z którą napadł na własną wieś i miejscowy dwór, niszcząc je prawie doszczętnie. Kilku mieszkańców zginęło, a wielu było rannych.
Na początku naszego stulecia majątek Smereku, obejmujący m.in. prawie 2500 ha lasów, głównie świerkowych, wykupiła firma wiedeńska handlująca drewnem. Wtedy to przedłużono kolejkę wąskotorową z Cisnej aż do przysiółka Beskid w głębi doliny potoku Smerek. Działały tam dwa tartaki, powstało niewielkie osiedle dla robotników. W 1921 r. wieś liczyła 107 domów i 674 mieszkańców (564 grek., 58 rzym., 43 mojż., 8 ewang.). Tutejsza cerkiew parafialna, wzniesiona w 1875 r., należała do najpiękniejszych w Bieszczadach. Po II wojnie światowej Smerek uległ całkowitemu wysiedleniu i zniszczeniu.
Smerek jest punktem wyjściowym atrakcyjnych szlaków znakowanych: na szczyt Smerek i Połoninę Wetlińską oraz przez Ferecztą i Jasło do Cisnej.
Opis zaczerpnięty z:"Bieszczady, przewodnik dla prawdziwego turysty"Oficyna Wydawnicza "REWASZ"Pruszków 2002