Wieś i osada letniskowa w dolinie Wetlinki, u podnóża góry Smerek (około 100 mieszkańców).

Wieś lokowano przed 1529 r. na prawie wołoskim w dobrach Kmitów. W 1614 r. miejscowy kniaź (sołtys) Petro zorganizował bandę złożoną z 96 tołhajów, z którą napadł na własną wieś i miejscowy dwór, niszcząc je prawie doszczętnie. Kilku mieszkańców zginęło, a wielu było rannych.

Na początku naszego stulecia majątek Smereku, obejmujący m.in. prawie 2500 ha lasów, głównie świerkowych, wykupiła firma wiedeńska handlująca drewnem. Wtedy to przedłużono kolejkę wąskotorową z Cisnej aż do przysiółka Beskid w głębi doliny potoku Smerek. Działały tam dwa tartaki, powstało niewielkie osiedle dla robotników. W 1921 r. wieś liczyła 107 domów i 674 mieszkańców (564 grek., 58 rzym., 43 mojż., 8 ewang.). Tutejsza cerkiew parafialna, wzniesiona w 1875 r., należała do najpiękniejszych w Bieszczadach. Po II wojnie światowej Smerek uległ całkowitemu wysiedleniu i zniszczeniu.

Smerek jest punktem wyjściowym atrakcyjnych szlaków znakowanych: na szczyt Smerek i Połoninę Wetlińską oraz przez Ferecztą i Jasło do Cisnej.

Opis zaczerpnięty z:
"Bieszczady, przewodnik dla prawdziwego turysty"
Oficyna Wydawnicza "REWASZ"
Pruszków 2002

Używamy ciasteczek (cookies)
Używamy plików cookie na naszej stronie internetowej. Niektóre z nich są niezbędne do działania witryny, a inne pomagają nam ulepszać tę witrynę i poprawiać komfort użytkowania (śledzące pliki cookie). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.